არაერთმა მომხარებელმა მოგვმართა იმასთან დაკავშრებით, რომ სხვადასხვა მაღაზიაში პროდუქციას დახლზე ერთი ფასი აწერია, რეალურად კი სხვა ფასს ახდევინებენ. არის შემთხვევები, როცა დახლზე პროდუქტის ფასი საერთოდ არ არის მითითებული, თუმცა თვითონ პროდუქტს აქვს დაკრული წებვადი ქაღალდი, რომელსაც ციფრები აწერია და, როგორც წესი, ამ ციფრებს მომხარებელი ფასად აღიქვამს, ხოლო სალაროსთან სრულიად სხვა ფასის გადახდა უწევს. მსგავსი შემთხვევები ხდება როგორც დიდ, ქსელურ ჰიპერ- ან სუპერმარკეტებში, ასევე მცირე ზომის მაღაზიებში.
საქართველოს კანონმდებლობის მიხედვით, პროდუქტის ფასი და ფასის შესახებ მკაფიო ინფორმაცია უნდა მიეთითოს მომხმარებლისთვის გასაგებად, პროდუქტის განთავსების ადგილზევე. კერძოდ, საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 343-ე მუხლი განსაზღვრავს პირობებს, რომლებიც უნდა დაიცვან იმ პირებმა რომლებიც საკუთარ პროდუქტსა თუ მომსახურებას საჯაროდ, პირთა განუსაზღვრულ წრეს სთავაზობს. ამ პირობებს ხელშეკრულების სტანდარტული პირობები ეწოდება. ეს პირობები მხოლოდ მაშინ იქცევა ხელშეკრულების ნაწილად, თუკი გამყიდველი თვალსაჩინო წარწერას გააკეთებს და მიუთითებს ამ პირობებზე და თუკი მყიდველს შესაძლებლობა აქვს გაეცნოს ამ პირობების შინაარსს და, თუ თანახმაა, მიიღოს ეს პირობები. პროდუქტის ფასი ნასყიდობის ხელშეკრულების არსებით პირობას წარმოადგენს და შესაბამისად მკაფიო ინფორმაცია ფასის შესახებ აგრეთვე უნდა მიეთითოს საჯაროდ, პროდუქტის განთავსების ადგილზე, ისე რომ მომხმარებელს შეეძლოს მას გაეცნოს და ამ ინფორმაციის საფუძველზე მიიღოს გადაწყვეტილება პროდუქტის შეძენის შესახებ.
მარტივად რომ ვთქვათ, მაღაზიას პროდუქტის განთავსების ადგილზე მკაფიოდ უნდა ჰქონდეს მითითებული პროდუქტის ფასი ან ინფორმაცია ამ ფასის შესახებ. ეს არ ნიშნავს, რომ პროდუქტზე/თან აუცილებლად უნდა ეწეროს ზუსტად ის თანხა, რასაც მომხმარებელს გადაახდევინებენ, თუმცა ამ თანხის გამოანგარიშება მომხმარებლისთვის იოლი უნდა იყოს. მაგალითად, შესაძლებელია პროდუქტთან მითითებული იყოს ფასი დღგ-ს გარეშე, თუმცა ეს გარემოება მომხმარებლისთვის გასაგები უნდა იყოს (მაგალითად იქვე განთავსებული დამატებითი ინფორმაციიდან, ან მოლარე/კონსულტანტის განმარტებებიდან).
თუკი აღწერილი პირობები არ არის დაცული, მყიდველს შეუძლია სადავო გახადოს გარიგება (ნასყიდობა) მოითხოვოს მისი მოშლა/ბათილობა და გადახდილი თანხის დაბრუნება.გაითვალისწინეთ, რომ ასეთი პრეტენზიის წარსადგენად:
-
აუცილებელია შენახული გქონდეთ პროდუქტის შეძენის დოკუმენტი;
-
პრეტენზიის წარდგენა უნდა მოხდეს რაც შეიძლება მალე, პროდუქტის შეძენიდან არაუგვიანეს 1 თვისა.
რჩევა მომხარებელს: თუ თქვენ შეგემთხვათ მსგავსი ფაქტი და მაღაზიაშივე აღმოაჩენთ, რომ პროდუქტზე მითითებულისგან განსხვავებული თანხა გადაგახდევინეს, სასურველია იქვე, მაღაზიიდან გაუსვლელად მოითხოვოთ პროდუქტში გადახდილი თანხის უკან დაბრუნება (თუ ამ პროდუქტის შემოთავაზებულ ფასად შეძენის სურვილი არ/აღარ გაქვთ). თუ ფასთა სხვაობა სახლში აღმოაჩინეთ, პრეტენზიის წარსადგენად თქვენ დაგჭირდებათ მტკიცებულება. ასეთ მტკიცებულებად გამოდგება მაგალითად მაღაზიაში ან პროდუქტზე მითითებული ფასისთვის გადაღებული სურათი და სალაროს ქვითარი. ამ მტკიცებულებების წარდგენის შემდეგ შეგიძლიათ დააბრუნოთ პროდუქტი და მოითხოვოთ თანხის უკან დაბრუნება. ნებისმიერ შემთხვევაში არ უნდა დაივიწყოთ, რომ გონივრულ ვადაში (მაქსიმუმ 1 თვის გასვლამდე) წარადგინოთ პრეტენზია და მტკიცებულებები მაღაზიაში (მაღაზიის მენეჯმენტთან).
იმ შემთხვევაში, თუ მაღაზია არ დაგთანხმდათ თანხის უკან დაბრუნებაზე, უნდა მიმართოთ სასამართლოს.
თქვენ ასევე შეგიძლიათ მიმართოთ ფინანსთა სამინისტროს საგამოძიებო სამსახურს, რომლის პრეროგატივაცაა მომხმარებლის მოტყუების ფაქტების გამოვლენა. თუმცა, საგამოძიებო სამსახური ვერ დაავალდებულებს მაღაზიას, რომ თქვენს მიერ ზედმეტად გადახდილი თანხა დაგიბრუნოთ. ეს სამსახური უფლებამოსილია მაღაზიის შესაბამისი პერსონალი პასუხისგებაში მისცეს, თუკი დაადგენს, რომ მომხმარებლის მოტყუება მართლაც მოხდა.
